Bazen çocuk bedenlerinde hasta bir dede

Bazen de yıpranmış bedenlerde gülümseyen bir çocuktuk biz

Kâh ağlar, kâh gülerdik gizli gizli

Kuşlara yem atardık yalnızlığımızda

Şekeri elinde sevindirik çocuklar gibiydik

Bir işi başarmanın coşkusuyla yürürdük bazen

Bazen de düz yolda tökezlerdik şaşkınca

Hep güneşi fethetmek içindi hayaller

Güneşe uzanmak için dikilmişti onca selviler

Bazen rüyalar görürdük fırtınalı günlerde

Kimimiz bulut, kimimiz yağmur

Kimimiz rüzgâr,

Kimimiz güneş olurdu oyunlarda

Her nedense hep rüzgârdı kazanan

Bazen kendi öz yurdumuzda sürgün yerdik

Oysa cephelerde hep birer erdik

Bayrağı dalgalandıran hep bizlerdik

Ama yine de çoluk çocuk esir düşerdik

Kimimiz iki büklümdü secdeye varmaktan

Kimimiz götürecek sanırdı beraberinde servetini

Toprağa düştükçe anlardık yaşamın kıymetini.