BIRAKSAN ÖLÜRÜM
İçime dert oldu gidişin
Bir yanım hep rüzgârda benim
Bir kafeste tutsak düştüm
Her gün yüreğim firarda benim
Düşer kalırım ansızın bıraktığın o yerde
Vurulurum en amansız yerimden
Kan damlar, acır yüreğim
Sana koşmak ister dizlerim, koşamaz
Yığılır kalırım
Gözlerim sana damlar
Tükenirim
Tükendikçe bir başka görürüm seni
Sular bulanık akar denizlere
Güneş erir bedenimde
Nefesim sende tutsak
Bıraksan ölürüm!
Bıraksan… Ölürüm!
|