Sen, çok uzaktaydın yağmurlar yağarken
Vatansız bulutlar göçebe kuşlara yoldaşken
Sen, çok uzaktın bu diyarlardan
Güller, yeşiller içinde kanarken
Bülbüller, güller içinde yastayken
Bir âşık, kanlar içinde yatarken
Sen, çok uzaktaydın ölümler kol gezerken
Hayat, buralarda su tadındayken
Kelebekler renksiz, bilinmeze uçarken
Şehirler mum ışığında geceyi sindirirken
Sen, çok uzaktaydın güneş bulutları öperken
Zeytin dalında umutlar bekleşirken
Kaldırımlarda şiirler volta atarken
Ağıtlar bir annenin göğsünde yaralıyken
Sen, çok uzaktaydın türküler isyan ederken
Deryalar sularını azat ederken
Limanlar zamansız veda ederken
Güneş, günden güne yoksullaşırken
Sen, çok uzaktaydın sevgililer sevişmeye hasretken
Acılar çığlık olup koparken
Çocuklar sonrasız zamanlarda doğarken
Gece, kendi karanlığında yol alırken
Ve kayıp zamanlar telafi edilmezken
Sen, çok uzaktaydın ellerim bu şiiri yazarken
|