KAYBETMEK SEVDİĞİNİ 
                                              *** 
               “Sevgide kaybetmek, sevmemiş olmaktan daha iyidir.” 
                                                                                      -Seneca- 
                             “Bitti” diye üzülme, “yaşandı” diye sevin”. 
                                                        -Gabrıel Garcıa Marque- 

          Her sabah onunla uyanmak sabaha. Kollarında doğmak yeni güne. Saçlarına dokunup koklamak o karbeyaz tenini. Birlikte durmak yan yana. Aynı yöne bakmak farklı pencerelerden. Birlikte omuzlamak hayatın yükünü. Sırt sırta vermek her zorluğa… Tek bir beden olmak gün kararınca. Aydınlatmak ve dağıtmak gecenin karanlığını. Özlemle beklemek yollarını. Gidişiyle sarsılmak en derinden. Onunla bakmak yarınlara. Tutunmak birbirine her güçlükte, zorlukta… Birbirini içmek, tüketmek. Onsuzluğu düşünmemek bir an dahi olsa… Uzun bir yolda yürümek el ele tutuşup. Hiç bitmesini istememek yaşanılan onca güzelliğin… Acısında bile vazgeçmemek hayattan. Bir sebebin vardır artık yaşama dair. Bazen dalıp gidersin en derinlere. Dehlizlerinde sıcaklığını duyarsın sevdiğinin. En uzak yerlerin yeşerir dokundukça anılara. Kirpiklerin ıslanır sevinçten. Hayat daha güzel görünür gözlerine. Daha anlamlıdır her şey artık. Öteki diye bir şey yoktur beyninde. Hep o vardır yüreğinde, aklında, düşüncelerinde… Hiç düşünmezsin ayrılığı. Sesine âşıksındır, gülüşüne, dokunuşuna... Bir öpüşüne değişmezsin hiçbir şeyi. Her şeyindir o senin. Zamanla ona benzersin. Onu yaşarsın kendinde. Onda buldukların senindir. Bulamadıkların ise yoktur zaten. Kendini bulursun onda, yüreğinde, gözlerinde… O giderse, bilirsin senin de biteceğini, tükeneceğini… Zamansız gitmeler hep korkutmuştur seni. Korkuların yersiz değildir aslında. Bir sabah uyandığında bir tel saçı kalmıştır yastığının çukurunda. Ansızın çekip gitmiştir senden. Bilinmez bir el almıştır onu elinden. Bir türlü anlam veremezsin gidişine. İnanmamışsındır zaten o mutlu sonlara. Bir senaristin senaryosunda kalmıştır hep. Öylece kalırsın gidişiyle. Onsuzluğa çekilirsin bir ömür. Varlığın bir hiçtir artık. Viran bir bedende günleri öldürürsün onsuzluğu düşünerek. Her geçen gün daha iyi anlarsın olan biteni. Artık sevdiğini kaybetmişsindir sonsuza dek. Buna inanır, bununla yaşarsın yaşayabildiğin kadar.